Elimden kayıp gittiğin gün,
düştüm bir mayın tarlasına.
Her yanım yara izleri,
sensizliğin çıkmazındayım. 

Efkâra yenildi bir tebessüm,
tükendi çiçekler hiç uğruna.
Yokluğun dört duvar gibi,
henüz yolun başındayım. 

Üstüme yıktığın şehirlerden,
başımı kaldırıp da,
dokunamadım yalnızlığıma

Vazgeçmek zorundayım bir daha, 
çaresiz bastım dizdiğin mayınlara.
Yarım bir aşkın enkazıyım şimdi,
tükendi çiçekler, belki son defa.